Almış olduğum adaptör telefonumu şarj ediyor fakat delikleri küçük olduğu için yenisini almam gerekiyor. Sabah erkenden kalkıp hazırlandım ve yola çıktım. Evimin yakınında Kyoto üniversitesi var. Onun önündeki duraktan 5 numaralı otobüse binip Kyoto istasyonunun yakınındaki yodobashi isimli elektronik mağazaya doğru ilerledim. Aşağıda durağın resmi:

Hemen her yere 5 numaralı otobüsle gidiyorum. Otobüs durağı evime yakın fakat güzel bir yanı daha var. Lavabosu var 🙂 İçinde kimse çalışmıyor. Sanırım sabah açıyorlar akşam kapatıyorlar. Neyse bir süre bekledikten sonra otobüs geldi. Genellikle durakta beklerken ve otobüsteyken yanımdaki insanlara çevremde gördüğüm anlamını bilmediğim kanjileri soruyorum. Bu şekilde çok sayıda yeni kelime öğrendim.

Sokak hayvanları

Kyoto’da sokak kedisi veya köpeği görmedim. Hiç yok. Dilenci de görmedim. Tinerci de görmedim. Köşe başlarında bekleyen apaçiler de yok. Aşağıda gördüğüm evcil köpeklerin resimleri var. Hepsi mi poz vermeyi biliyor bunları nedir.

Altyapı çalışması

Böyle bir şeyi hayatımda ilk kez gördüm! Caddenin ortasında 2 tane devasa kapak vardı. Kapaklar açılmış ve aşağı doğru bir tünel geçiyor. Tünelin giriş kısmı metal borularla kaplıydı. Sanırım bir otobüsü dikine o kapaklardan sokabilirsiniz. Nasıl bir alt yapıları varsa artık. Otobüsle geçerken gördüğüm için resim çekemedim maalesef.

Otobüste giderken bir şeyin eksik olduğunu fark ettim. Yanıma laptopun kablosunu almayı unutmuşum. Mecburen indim. İyi ki de inmişim! İndiğim yerin yakınında bir okul var. Otobüs beklerken bir tane Japonla sohbet ettim. Ona bu yakınlarda bir denkiya (elektrikçi) var mı diye sordum. Türkiye’den geldiğimi ve Japonya’daki prizlerin farklı olması sebebi ile bilgisayarımı kullanamadığımı söyledim. Çevremizde maalesef elektrikçi yokmuş. O da bana yodobashi’ye gitmemi söyledi. Onunla konuşurken yeni bir kelime daha öğrendim. Laptop kablomun priz kısmının deliklere sığmadığını anlatmak istiyordum. Ana kelimesinin delik anlamına geldiğini öğrenmiş oldum.

Japonya’da en yaygın spor beyzbol

Otobüsü beklerken arkamda bir beyzbol sahası olduğunu da gördüm. Japonya’daki en yaygın spordur kendisi. Aşağıda çekmiş olduğum bir resim mevcut.

Eve döndüm. Üşendiğim için yodobashiye gitmekten vazgeçtim. Sokakta gördüğüm bazı şeylerin resmini çektim. Özellikle de rogar kapaklarının! Evet manyak gibi rögar kapaklarına kafayı takmış durumdayım. Gördüğüm rogar kapaklarının tamamı asfalt ile aynı hizada. Bir tanesi bile ne alçak ne yüksek. Bildiğiniz aynı hizada! Yollar kyoto’da gerçekten çok güzel. Hem yollar, hem kaldırımlar son derece geniş ve bolca otopark da mevcut.